«Η μητέρα είναι το πρόσωπο που έχει κάνει τα περισσότερα για τον καθένα από οποιονδήποτε άλλον στον κόσμο». Αυτό ήταν το σύνθημα με το οποίο ξεκίνησε να γιορτάζεται, με τον τρόπο που γνωρίζουμε τώρα, η μητέρα και η μητρότητα από ένα αμερικανικό κίνημα με το όνομα Mothers Friendships Day το 1865 κατά τη διάρκεια του Αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου.
Ωστόσο η ανάγκη απόδοσης ιδιαίτερης τιμής στο πρόσωπο της μητέρας ξεκινά από την αρχαιότητα και τις γιορτές που διοργανώνονταν κάθε άνοιξη προς τιμή της μητέρας Γης (Γαία)και της κόρης της Ρέας, θεάς της γης και της γονιμότητας. Ο Χριστιανισμός δεν μένει ασυγκίνητος μπροστά στο μεγαλείο της προσφοράς της μητέρας και βρίσκει στο πρόσωπο της Παναγίας την ιδανική ταύτιση. Έτσι γιορτάζει τη μητέρα την ημέρα της Υπαπαντής (2 Φεβρουαρίου ). Μετά το 1960 στη χώρα μας καθιερώνεται σταδιακά ο δυτικός τρόπος εορτασμού, δηλαδή τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου.
Χιλιάδες στίχοι και ύμνοι έχουν γραφτεί προς τιμή της μητέρας, ανίκανοι όσο ωραίοι και αν είναι να αποδώσουν το βάθος της αγάπης που κρύβει μια μάνα για το παιδί της. Πρόκειται για μια αγάπη ανίκητη στο χρόνο, αδιαπραγμάτευτη, που δεν κρύβει ίχνος εγωισμού. Γεννιέται μαζί μας και μας συντροφεύει σε όλη μας τη ζωή, ακόμα και μετά το βιολογικό θάνατο της μητέρας. Δεν χρειαζόσαστε υπενθύμιση για την τιμή που της οφείλουμε, ούτε και εκείνη χρειάζεται άλλωστε από μας να της αποδείξουμε την αγάπη μας καθώς η δική της είναι πάνω και πέρα από κάθε προσδοκία. Η γιορτή αυτή όμως είναι μια καλή αφορμή να της εκφράσουμε ένα ψήγμα της ευγνωμοσύνη μας προσφέροντας της τη σκέψη μας και μια γλυκιά αγκαλιά.
